Gedurende meer dan dertig jaar gaf ik les aan MBA-studenten aan een Jezuïeten Universiteit in het noordoosten van Pennsylvania in de VS. Ik gaf hoofdzakelijk twee cursussen: 1) Organisatiegedrag en 2) Macht en politiek in de organisatie (een cursus die ik creëerde). Ik had studenten uit verschillende landen en met verschillende religieuze achtergronden, waaronder moslimstudenten uit Saoedi-Arabië, Chinese studenten en studenten uit Thailand. In elk van mijn lessen vertelde ik mijn studenten over mijn eigen religieuze achtergrond (Joods) en deelde ik met hen mijn eigen spirituele praktijken en overtuigingen.
Ik had mijn eerste van verschillende transpersoonlijke ervaringen toen ik eind 20 was. Bij de Step Falls in Maine heb ik een gevoel van eenheid met alle dingen en een grote vreugde ervaren, een gevoel van volmaaktheid dat verscheidene dagen aanhield. Een paar jaar later leerde ik transcendentale meditatie, en kort nadat ik was begonnen met mediteren begon ik hoofdpijn te krijgen waarvan ik later leerde dat het kwam door het ervaren van "de Kundalini", of energie die vanuit mijn kernchakra via al mijn andere chakra's omhoog stijgt naar de kruinchakra.
In de jaren daarna ben ik naar vele spirituele retraites geweest en heb ik verscheidene meditatieve en spirituele technieken beoefend - en alle ervaringen die ik had meegemaakt heb ik daarna aan mijn MBA-studenten beschrevenIn mijn lessen legde
ik de nadruk op wat ik beschouwde als de overeenkomsten tussen alle religieuze tradities - wat ze met elkaar gemeen hadden. Ik legde uit hoe meditatie wordt gebruikt zowel binnen elke religie als ook afzonderlijk buiten een specifieke religieuze traditie. Ik legde uit hoe elke religie een gelijkwaardig woord heeft voor "geest". In mijn les gebruikte of paste ik ook verschillende spirituele oefeningen toe die ik had geleerd als les technieken.
Als voorbeeld van een techniek die ik heb gebruikt, zou ik de Kabbalistische methode willen beschrijven om een tekst te interpreterendie ik heb aangepast voor gebruik in casusanalyse. Ik had geleerd dat er in de Kabballah (Joodse mystiek) vier manieren zijn om een tekst te interpreteren. De Hebreeuwse namen voor elk van deze zijn:
- Pshat - letterlijk
- Remez - Historisch
- Drash - Metaforisch
- Sod - Geheim of zelf-samenzijn.
De beginletters van elk van deze woorden spellen Pardes (wat "tuin" betekent in het Hebreeuws) en in het Engels "Paradise" wordt.
Aan de hand van het voorbeeld van de ark van Noach kunnen we het verhaal letterlijk interpreteren (pshat), zoeken naar historisch bewijs voor het bestaan van de ark (remez), het verhaal metaforisch interpreteren (drash), of vragen wat het verhaal persoonlijk op een dieper zielsniveau betekent (sod). De manier waarop ik dit toepaste voor de casusanalyse was door de leerlingen te vragen een casus op vergelijkbare niveaus te interpreteren - wat de letterlijke feiten van de casus waren (pshat), wat de geschiedenis was die leidde tot de gebeurtenissen van de casus (remez), welke algemene metaforische interpretaties uit de casus konden worden gemaakt (drash), en wat de casus voor hen persoonlijk betekende (sod).
Ik heb meditatie gegeven in elk van mijn lessen over Organisatiegedrag in de week dat we stress management zouden bestuderen. Hoewel mediteren vrijwillig was, heb ik nooit een student gehad die het niet wilde doen. Nadat ik met pensioen ging en een andere professor mijn lessen overnam, begon de professor de studenten aan het begin van elke les te laten mediteren - een praktijk die hij nog steeds toepast, ook bij on-line cursussen.
Mijn ervaring is dat MBA-studenten - ongeacht hun geloofsovertuiging, nationaliteit of culturele achtergrond - heel open staan voor meditatie en voor mijn discussie over spirituele onderwerpen en mijn eigen spirituele ervaringen. De sleutel tot hun openheid is de manier waarop het materiaal ter sprake wordt gebracht. Hoewel ik mijn ervaringen aan hen beschreef, vroeg ik hen niet om hun eigen ervaringen of praktijken met de klas te delen. Ik eiste wel wekelijkse schrijfopdrachten waarin ze de onderwerpen en concepten van de les op zichzelf moesten toepassen. Hoewel de opdrachten niet over spiritualiteit of spirituele onderwerpen hoefden te gaan, noemden de studenten in veel gevallen spirituele onderwerpen of technieken, met name meditatie, of pasten ze die op zichzelf toe in deze werkstukken.
Studenten moeten zien hoe het materiaal verband houdt met hun eigen werk en levenservaringen. Het is ook belangrijk dat de docent niet bekeert of probeert zijn of haar overtuigingen op te dringen aan de studenten. Ik heb gemerkt dat het beter voor me is om mijn eigen ervaringen aan de studenten te beschrijven dan om mijn overtuigingen te verkondigen. In plaats van te proberen spiritualiteit aan de studenten te "verkopen" als iets dat voor hen van nut zou zijn, deelde ik liever mijn eigen verhalen en ervaringen met hen en beschreef ik hoe die voor mij nuttig of bruikbaar zijn geweest.
Student reactions throughout the years were generally very positive, with a number of students saying how useful the discussions, written self- reflections, and especially meditation were for them. It is particularly gratifying for me when I hear from students years after taking the class about how they remember the class and how useful it was for them in their lives.
9. Dr. Jerry Biberman is professor emeritus in management aan de Universiteit van Scranton, een Jezuïeten Universiteit in Scranton, PA. Hij was oprichter en eerste voorzitter van de belangengroep Management, Spiritualiteit en Religie (MSR) van de Academy of Management, en diende als oprichtend co-redacteur van het Journal of Management, Spirituality and Religion. In 2016 ontving hij de Distinguished Service Award van de MSR-belangengroep. Momenteel is hij voorzitter van het MSR Flamekeepers comité. Jerry woont in Las Vegas, Nevada.
NL 
EN